کتاب چرا فرزندم رفتارش عوض شده، و این‌طور رفتار می‌کند؟ نشر انتشارات لیوسا

جوانان ما تجمل را دوست دارند. آنها از یک‌سو رفتاری ناشایست دارند و از سویی، بیزارند از اینکه کسی به آنها امر و نهی کند؛ احترامی برای بزرگ‌ترهایشان قائل نیستند و در مکتبخانه مدام حرف می‌زنند، آنها دیگر زمانی‌که بزرگ‌تری وارد اتاق می‌شود برنمی‌خیزند، با والدینشان مخالفت می‌کنند، جلوی مهمان بلاانقطاع صحبت می‌کنند، طعام را به‌نحوی ناشایست می‌خورند، و آموزگارشان را به ستوه می‌آورند.

سقراط، قرن پنجم پیش از میلاد مسیح

شاید بهترین روش توصیف نوجوانی این است که بگوییم با بلوغ شروع می‌شود و با آن پایان می‌یابد... البته بعضی اوقات. شاید احمقانه و غیرعلمی به نظر برسد، اما درست‌ترین توصیفی است که من تابه‌حال درباره‌ی دوران نوجوانی به آن برخورد کرده‌ام؛ چراکه دوره‌ی نوجوانی بسیار مبهم و گنگ است. دوره‌ی نوجوانی کودکی نیست، بزرگسالی هم نیست؛ دوره‌ای مابین این دو مرحله است؛ و به این سبب که کودکان دوره‌ی کودکی را سریع‌تر از قبل طی می‌کنند، به‌نظر می‌رسد تغییر و دگرگونی آنها به بزرگسالی بیشتر از گذشته طول می‌کشد.

شکاف بین نوجوانان و بزرگسالان هم در حال افزایش است. سه نوجوانی که چندی قبل با آنها صحبت کردم به من گفتند زمانی‌که سوار اتوبوس می‌شوند بزرگسالان از آنها کناره‌گیری می‌کنند. پرسیدم: «گمان می‌کنید چرا این کار را می‌کنند؟»

پسری پاسخ داد: «چون از ما می‌ترسند.»

دوستش با نظر او موافق نبود و گفت: «به‌نظر من دلیلش این است که آنها از ما خوش‌شان نمی‌آید.»

شکاف معروف بین نسل‌ها به‌سرعت در حال تبدیل‌شدن به حفره‌ای عمیق است. نوجوان بودن آسان نیست. تنها برخی از مشکلاتی را که آنها با آن مواجه هستند در نظر بگیرید :

باید با بدنی که از نظر فیزیکی در حال تغییر است کنار بیایند.

باید با احساسات بی‌ثبات، متغیر، و شدید خود کنار بیایند و آنها را شناسایی و تجزیه و تحلیل کنند.

باید خودشان را با یک شبکه‌ی اجتماعی پیچیده هماهنگ کنند و وفق دهند.

-از متن کتاب-