معرفی، خرید و دانلود کتاب داتی

داتی سومین اثر عبدالرزاق قورنه که در سال 1990 منتشر شد رمانی فرهنگی و عاشقانه است که بازتابی از تعاملات اجتماعی در جامعه غرب است. این رمان داستان دختری به نام داتی است که بازمانده‌ای از خانواده‌ای نیازمند دارای ریشه ترکیب نژادی مبهمی است که دو خواهر و برادر به نام‌های سوفی و هادسون دارد که در انگلستان بعد از مرگ مادرشان یتیم و بی‌سرپرست می‌شوند و چون اقوام آنها مشخص نیستند توسط مسئولین رفاه اجتماعی پراکنده و به پرورشگاه فرستاده می‌شوند. داتی که هجده سال دارد و شغلی پیدا کرده است به تنهایی زندگی می‌کند و از آنجایی‌که هویتش را در داشتن خانواده می‌یابد بدین منظور سعی بر این دارد که خانواده‌ی از هم پاشیده خود را دوباره در کنار هم جمع کند و موفق می‌شود اما در اداره کردن خواهر و برادر خود شکست می‌خورد و مشکلات آغاز می‌شود. داستان شرح جذابی از درد و امید که یاد آور ارزش‌های بشری است و قدرت عشق و فداکاری را در روابط انسان‌ها به نمایش می‌گذارد. ماجرای نبرد بین روزهای سخت و انسان‌های سخت که ثابت می‌کند هر چقدر هم گذشته‌ای پر رنج و مبهم داشته باشید آینده‌ای بی عیب و روشن پیش روی شماست. درباره عبدالرزاق قورنه این نویسنده یکی از پرکارترین و نیرو بخش ترین شخصیت‌ها از گروه نویسندها می‌باشد که در سال۱۹۴۸ متولد شده است و هم اکنون در انگلستان زندگی می‌کند. او برنده‌ی جایزه نوبل ادبیات در سال ۲۰۲۱ است. بنا بر اعلام آکادمی نوبل او به علت "نوشته‌های رسوخگر و دلسوزانه در زمینه تأثیرات استعمار و سرنوشت پناهجویان در شکاف میان فرهنگ‌ها و قاره‌ها" شایسته دریافت این جایزه تشخیص داده شده‌ است.

بخشی از کتاب داتی: این معنی زندگی او بود، با خودش فکر کرد، از همه‌ی افسون‌هایی که دنیا را پر کرده است سر در بیاورد. نه فقط به خاطر این که مردی را شناخته بود بلکه به خاطر اینکه او ترس و فشاری که همه‌ی عمر با آن زندگی کرده بود را از بین برده بود. او سابقا این چنین اظهارتی را سریعا دور می‌انداخت چون چیزی بیش از باد هوا نمی‌ارزید، اما به او اجازه‌ی نگاهی اجمالی به رموز دنیا داده شده بود، نه کمتر، و حس می‌کرد جایی برای خود بین آنها پیدا کرده است. آن حس، کرختی‌ای که چابکی را در او کند کرده بود، پاک کرده بود و حالا او حس زنده بودن و پر از شور و شوق بودن می‌کرد. دیگر با درهم ریختگی‌ای که او را برای سال‌های زیادی حبس کرده بود نقض نمی‌شد…