کتاب شهید سیدمحمد بهشتی نشر روایت فتح

از دور، قامتی راست، بیانی رسا و چهره ای جدی می دیدی. با خودت فکر میکردی «چه مغرور. »

یکبار که می رفتی دیدنش، تمام قد از جایش بلند می شد. اگر تلفنی با کسی حرف می زد، معذرت خواهی می کرد، گوشی را زمین می گذاشت و به استقبالت می آمد و تا به خودت می آمدی، می دیدی با هم دست داده اید و بعد برمی گشت که تلفنش را تمام کند. و تو می نشستی، نگاهش می کردی و فکر می کردی، این همان بهشتی مغرور است؟