کتاب رودین ایوان سر گی یویچ تورگنیف نشر فرمهر

صبح یکی از روزهای آرام تابستان بود. خورشید در آسمان صاف سر زده بود ولی دشت ها و مزارع هنوز در زیر پوشش شبنم برق می زدند. نسیم خنک و معطری از سمت دره ها که تازه از خواب بیدار شده بودند می وزید و در جنگل که فضای آن هنوز مرطوب و ساکت بود، پرندگان سحرخیز با سرور و شادی نغمه سرایی می کردند. روی تپه ی کم شیبی که از بالا تا پایین پوشیده از چاودار نورس بود دهکده ی کوچکی دیده می شد. زن جوانی با لباس سفید ململی و کلاه گرد حصیری که چتری به دست داشت از کوره راه باریک به سوی دهکده می رفت. پسربچه ی خدمتکار با فاصله ای او را دنبال می کرد.