کتاب مردم شناسی تاریخی - شناختی علم در ایران چاپ و نشر بین الملل

یکی از دوره های درخشان تمدن ایرانی، عصر حکومت صفویه است . این دوره را، بعد از تمدن اسلامی اولیه در قرون سوم تا هشتم هجری، می توان یک دورۀ تمدنی دیگر در تاریخ اسلام نامید که آثار تمدنی خاص خود را دارد که باید این آثار را بررسی کرد. ضرورت بررسی این دوره در نوشتار حاضر به علل زیر است:

اول، این دوره، دوره ای است که در آن، ایران در دورۀ بعد از اسلام به استقلال کامل می رسد و دارای حکومت باثبات سیاسی می شود. مفهوم استقلال و چگونگی استقلال در این دوره، بسیار بامعناست. چرا هر ملتی می خواهد استقلال پیدا کند؟ چرا هر ملتی باید از نظر فرهنگی و اقتصادی و سیاسی اجتماعی به استقلال برسد؟ این استقلال یافتن بعد از اسلام، می تواند الگوی بررسی و پژوهش دربارۀ ساختار معرفتی و فرهنگی این دوره باشد.