معرفی، خرید و دانلود کتاب دولت‌های خارجی در بازارهای داخلی

در سال ۲۰۰۷، شرکت دبی که یک شرکت سرمایه‌گذاری متعلق به دولت است، عمارت تاریخی معروف بریتانیایی مادام توساد را خریداری نمود. ناگفته نماند، اداره سرمایه‌گذاری قطر، ساختمان‌های تاریخی در لندن موسوم به هارودز، و سهمی از باشگاه بزرگ فوتبال فرانسه پاریس سنت ژرمن را خریداری کرد. در همین حال، در نیویورک، اداره سرمایه‌گذاری ابوظبی ساختمان نمادین کرایسلر و سازمان سرمایه‌گذاری کویت نیز سهمی در توسعه یارد هادسون را خریداری نمود.

سرمایه‌گذاران خارجی تحت مالکیت دولت‌ها فراتر از تملک عمارات شاخص و شرکت‌های معروف رفته‌اند. آن‌ها همچنین سهام شرکت‌های استراتژیک را در بخش‌های مالی، غذا، ارتباطات و حمل‌ونقل خریداری کرده‌اند. سازمان سرمایه‌گذاری قطر ۲۰ درصد از گروه بورس سهام لندن را خریداری، در سال ۲۰۰۸ تقریباً ۲۵ درصد از سهام خرده‌فروش مشهور مورد اقبال طبقه متوسط بریتانیایی یعنی جی سینزبری را جمع‌آوری و در سال ۲۰۱۳ بیش از ۶ درصد از بانک بارکلیز را خریداری کرد. خریدهای آن به سایر کشورها و شرکت‌ها مانند خودروساز آلمانی فولکس واگن و شرکت ارتباطات فرانسوی لاگاردر گسترش یافت. این پایان ماجرا نبود، نهاد سرمایه‌گذاری متعلق به دولت چین(CIC) سهامی را در مورگان استنلی و اپراتور ارتباطات بین‌المللی یوتلست و سازمان سرمایه‌گذاری کویت سهامی را در خودروساز آلمانی دایملر و تماسک سنگاپور سهامی را در شرکت دل و گروه مالی استاندارد چارترد از آن خود کردند. صندوق سرمایه‌گذاری عمومی عربستان هولدینگ‌هایی را در بی پی، بوئینگ، فیس بوک، والت دیزنی، سیسکو سیستمز، ماریوت، فایزر و استارباکس به دست آورد.

این‌ها تنها نمونه‌هایی از بسیاری از خریدهای عمده توسط صندوق‌های ثروت ملی(SWF) هستند، سرمایه‌گذاران دولتی‌ای که دارایی‌هایی را در خارج از کشور خریداری می‌کنند. SWFها نه‌تنها از نظر اندازه و تعداد در حال گسترش هستند، بلکه نمونه برجسته‌ای از یک پدیده گسترده‌تر یعنی سازمان‌های دولتی‌ای هستند که با بهره برداری از فرصت‌های ناشی از آزادسازی بازارهای مالی، دارایی‌های اقتصادی را در خارج از کشور تملک می‌کنند. آن‌ها همچنین ماهیت تغییر سریع سیستم اقتصادی بین‌المللی را نشان می‌دهند، زیرا اکثرSWF‌ها در خاورمیانه و آسیا پایه‌گذاری شده‌اند.

-از متن کتاب-