کتاب صوتی اگنس پتر اشتام رادیو گوشه

نویسنده‌ای سوئیسی در کتابخانه‌ی ملی شیکاگو با اگنس آشنا می‌شود: دانشجوی فیزیک و زنی بسیار حساس. اگنس از نویسنده می‌خواهد تا رمانی درباره‌ی او بنویسد. زن مانند مدلی می‌نشیند و مرد می‌نویسد؛ ابتدا از سر تفریح و بعد انگار که سرنوشت بخواهد، تخیل مرد آغاز می‌شود تا واقعیت را دگرگون کند...

بخشی از کتاب

برای این‌که او را آرام کنم، گفتم: «فکر می‌کنم اون زن دردی نکشیده بود.» ــ منظورم این نیست که اون درد کشیده. تا وقتی آدم درد می‌کشه حداقل زنده است. از مُردن نمی‌ترسم. از مرگ می‌ترسم ـ همین. چون همه چیز تموم می‌شه. اگنس نگاهی به گوشه‌ای انداخت، انگار آشنایی را دیده باشد، ولی وقتی من به آن سمت نگاه کردم، فقط چند میز خالی بود. گفتم: «تو که نمی‌دونی چه وقت تموم می‌شه»، و وقتی اگنس جوابی نداد، «همیشه فکر می‌کردم که آدم زمانی خسته گوشه‌ای می‌افته و در مرگ آرامش رو پیدا می‌کنه.» اگنس به سردی جواب داد: «ظاهرا خیلی در این‌باره فکر نکردی.» ــ نه، موضوع‌هایی هستند که از آن‌ها بیش‌تر خوشم می‌آد. اگنس گفت: «اگر آدم قبلش بمیره چی؟ قبل از اون‌که خسته بشه؟ اگه به آرامش نرسه؟»