کتاب حبیب محبوب چاپ و نشر بین الملل

در قرآن کریم می‌خوانیم:

(وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ)

(و ما نفرستادیم تو را مگر اینکه برای عالمیان رحمت باشی.)

خداوند متعال به رحمت خویش، همه چیز را احاطه کرده است: «و بـرحمتک التی وَسِعَت کل شئ.»

طبق این آیه که ما تو را نفرستادیم، مگر اینکه برای عالمیان رحمت باشی، حکمای عرفا چنین نتیجه گرفتند که پیامبر اکرم (ص) مظهر رحمت حق در عالَم آفرینش هستند و حقیقت محمدیه (ص) را با انبساط رحمانی رحمت حق مساوق دانسته اند؛ نیز حدیث «نحن الآخرون السابقون» را حمل بر این کردند که پیامبر اکرم (ص) به ظاهر، به‌صورت عنصری ظهور کرده است؛ ولی در باطن، جدّ آدم است؛ چون حقیقت محمدیه (ص) به‌عنوان انسان کامل، مظهر تمام اوصاف کمال خداوند متعال است و بر همه چیز به‌عنوان مظهریت احاطه دارد.