کتاب هشت (ضامن) نشر نیو

فضا به شدت تاریک است. صدای بوق تلفن... ابتدا صدای چند مکالمه تلفنی را می شنویم.

صدای پلیس: فوریت های پلیس ۱۱۰... بله؟

مرد اول: داداش! من دزدم. تو فرمانیه یه خونه رو تخت، خالی کردیم. نشونی میدم

و بی زحمت بفرمائید دست و پای پیرزن و پیرمرد صاحب خونه رو باز کنید.. خوش

نداریم تلف بشن و قاتل شیم... صفاتو.

پلیس: کجا؟؟

مرد: فرمانیه... نشونی را یادش بفرما...

[صدای بوق و دوباره]

پلیس: پلیس ۱۱۰ بفرمائید.

مرد اول: داداش. من همون دزد اسبقم که دیروز زنگیدم. از کارم پشیمون شدم. ای

تف به این رفیق بد. بد کردم و بدجوری تو عذابم. پشیمونم...! همه اثاثیه های نفیس

و اصل و گرون خونه فرمانیه رفت کرمان. نشونی میدم، اثاثیه ها رو مرحمت کنید

برگردونید بدید صاحباش...

پلیس: ببین... دست و پای پیرمرد و پیر زن و باز کردیم... خوشحالم پشیمون شدی

مرد: داداش... شما نشونی اثاثیه ها را یاداشت کن... بنویس

[چند بوق، قطع و وصل شدن صدائی و باز]

پلیس: بفرمایید...

مرد اول: من همون دزد سابقم.