کتاب صوتی از خودبیزاری اثر آلن دوباتن

باید آنقدر خود را دوست داشته باشیم که بتوانیم به شخص دیگری بگوییم چقدر از خود کنونی‌مان متنفریم و به این ترتیب از چرخه‌ی بسته‌ی تحقیر خودمان خارج شویم. با به جان خریدن این خطر، به کشفی خوشایند و دلگرم کننده دست خواهیم یافت. چنین صداقتی نه تنها دیگران را از ما دور نمی‌کند بلکه به احتمال زیاد به سوی ما جلبشان خواهد کرد و شفقت و وفاداری‌شان را برخواهد انگیخت. بدین ترتیب، بنیان دوستی بر بهترین پایه‌های ممکن شکل خواهد گرفت؛ نه براساس خودبزرگنمایی و لاف و گزاف متقابل، بلکه براساس اعتراف مشترک به ضعف‌ها و پشیمانی‌ها. می‌توانیم باهم همدردی کنیم و به دشواری‌های انسان بودن بخندیم. خواهیم دید که دشواری مانعی بر سر راه دوستی نیست، سرچشمه‌ی آن است. متوجه می‌شویم سالیان سال درباره‌ی چگونگی جلب توجه هم‌نوعانمان اشتباه می‌کردیم؛ ما گمان می‌کردیم کمال و بی نقصی باعث برانگیخته شدن تحسین دیگران خواهد شد، اما حال می‌بینیم رنج‌هایمان هستند که روابط متقابل را قوت می‌بخشند.