کتاب امثال و حکم مردم خراسان جنوبی جلد 2 نشر فکربکر

مُور نَمِگیره

mor namegira

مرا نمی‌گیرد؛ یعنی در من اثر مثبتی نمی‌گذارد. مورد پسند من قرار نمی‌گیرد

نقلی دیگر: مار بِنگُرُف، یا: مار خُو بِنَگِرِف

موسی کو تقی یِیه

musâ ku taqi yiyé

موسی که تقیی است؛ یعنی مانند فاخته است ساده و گول

عرب گوید: احرقُ مِن حمامَه؛ گولتر از کبوتر (حقیقت)

نقلی دیگر: وا موسی کو تقی مُونَه

موسی کُوستی بُو

musâ kusti bo

موسی کُوستی بان؛ یعنی آن که فرماندار و نگهبان جایی است، یا حاکم و قلعه‌بانِ محل می‌باشد

موش تو خُونی خُو خرابی نَمُکُنَه

muš tu xoney xo xarabi namokona

موش در خانه خود ویرانی ایجاد نمی‌کند؛ یعنی هرکسی در فکر حفظ منافع خود است

موش تو دیکِّ أدمِ وسواسُو مُفته

muš tu dikk-e adam-e vasvasu mofta

موش در دیگ آدم وسواسی می‌افتد؛ یعنی هرکسی گرفتار چیزی می‌شود که از آن متنفّر است

← از هرچه بدم اوُمه، آخر به سرُم اوُمه

موش تو کار مِدَوُنن

muš tu kâr medavonon

موش توی کار می‌دوانند؛ یعنی در کارش خلل ایجاد می‌کنند

موش دَ اَمبُونی اُفتیده

muš da amboni oftida

موش در انبانش افتاده؛ یعنی اموالش در معرض غارت قرار گرفته