کتاب موهیتو جلد 1 اثر هما پوراصفهانی نشر انتشارات سخن

پری بهت‌زده خیره‌ام مانده بود و من زیر نگاه سنگین او عطر گودگرلی را برداشتم که شیشه‌اش شبیه به یک کفش بود و بی‌پروا روی خودم خالی کردم. پری آب دهانش را قورت داد و گفت:

ـ یاس! باز داری چه غلطی می‌کنی؟

چرخیدم سمتش. چشمکی زدم و گفتم:

ـ خوب شدم، نه؟

سرتاپایم را برانداز کرد. مگر می‌شد با آن لباس‌های خدا تومانی و آن آرایش غلیظ مکش‌مرگ‌ما و آن عطری که روی خودم خالی کرده بودم بد شده باشم؟ تیپ تمام مشکی‌ام با کیف و کفش قرمز و روسری ساتن مشکی و قرمز، شاهکاری شده بود. صدای گوشی‌ام بلند شد و پری مهلت پیدا نکرد حرفی بزند. با نگاهی به صفحه گوشی چشمکی به پری زدم و جواب دادم:

ـ بله؟

ـ من پایینم...

تماس قطع شد و من خیره به گوشی غر زدم:

ـ یه کلمه بیشتر حرف بزنه جونش درمی‌آد!

پری که دیگر نتوانست ساکت بماند، جیغش بلند شد:

ـ کدوم گوری داری می‌ری با این تیپ و قیافه؟

سرم را کج کردم و گفتم:

ـ بهم اعتماد داری یا نه؟

اخم‌هایش در هم شد و گفت:

ـ معلومه که اعتماد دارم! برای همینم تو کارت موندم! تو اهل این تیپی گشتنا نیستی، مگه اینکه...

خندیدم و جمله‌ی ناقصش را تکمیل کردم:

ـ مگه اینکه پای یه پسر وسط باشه، نه؟

-متن از کتاب-