کتاب چهارخانه ی سیاه نشر قطره

مامانت سفیدپوست بود؟ من تصدیق کردم. ــ او مرده؟ باز هم تأیید کردم. مدتی به من نگاه کرد و بعد گفت: ــ گوش کن! Listen، فراموشش کن! دهانم باز مانده بود: ــ اما من از او زاده شده‌ام، نمی‌تونم فراموشش کنم. من نیمه سفیدم و آخرسر، داشتم داد می‌زدم. رابرت دوباره گفت: فراموش کن، تو سیاهی و شرط می‌بندم که احساس یک سیاه رو داری! حقیقتا یکه خورده بودم: چه‌طور؟ و تنها با زحمت گفتم: پس تو فکر می‌کنی که سفیدها جور دیگری فکر و احساس می‌کنند، تا سیاه‌ها؟