کتاب عملیات جنگال قدرت هوایی علی‌اصغر آقابالازاده نشر دافوس

هنر جنگ کنترل و هدایت توان رزمی بر اساس اصول شناخته‌شده جهت دست ‍‌‌یافتن به اهداف از پیش تعیین‌شده با حداقل تلفات در حداقل زمان است. بنابراین، در بهره‌گیری از توان رزمی رعایت اصول جنگ بسیار اهمیت دارد. اگرچه، اصول جنگ، تغییر چندانی نکرده است‌، ولی به‌کارگیری آن با امکانات سنتی امکان ندارد؛ زیرا امروزه کیفیت نیروها و تسلیحات نظامی پیشرفت روزافزونی داشته و بالطبع میدان جغرافیایی نبرد توسعه‌یافته است. این شرایط موفقیت درنبرد را بدون داشتن اطلاعات صحیح در به‌کارگیری نیروها و تسلیحات تقریباً غیرممکن می‌سازد. بنابراین یک مجموعه منسجم و هماهنگ را می‌طلبد که بتواند تردید و عدم قطعیت را درروند تصمیم‌گیری فرماندهی کاهش دهد، موجب به‌کارگیری درست و به‌موقع تسلیحات و نیروها درصحنه نبرد شود و مانع استفاده دشمن از سامانه‌های ارتباطی و الکترونیکی گردد.

در یک نبرد راهبردی و حتی راهبردی عوامل مهم و سرنوشت‌ساز عبارتنداز: جو و زمین، نیروهای خودی و نیروهای دشمن. هر‌کدام از این عوامل به‌نوعی در تغییر مداوم وضعیت نقش دارند. نیروهای خودی و دشمن در هرلحظه در حال اجرای دستورها و انجام عملیات هستند و با هر حرکت، آتش و تغییر در گسترش، استعداد و ترکیب این نیروها وضعیت جدیدی به‌وجود می‌آید. بنابراین، در یک سامانه فرماندهی باید چرخه مداومی از اطلاعات وجود داشته باشد. سامانه فرماندهی باید فرایندی را برای جمع‌آوری اطلاعات سیگنالی از دشمن و نیز جلوگیری از جمع‌آوری اطلاعات سیگنالی توسط دشمن با بهره‌گیری از سامانه‌ها و تاکتیک‌های جنگ الکترونیک به عمل آورد. بنابراین، شرط غلبه بر حریف درصحنه‌های نبرد امروزی، بهره‌برداری به‌موقع و مناسب از امکانات و توانایی‌های جنگ الکترونیک است.

با نگاهی گذرا به جنگ‌های دودهه اخیر و اجماع بین‌المللی علیه کشورهای کمتر توسعه‌یافته و به عبارتی کشورهای تأمین‌کننده انرژی معلوم می‌شود که ماهیت جنگ‌ها تغییر کرده است. در جنگ‌های متعارف امروزی همچون جنگ اول خلیج‌فارس، جنگ افغانستان، جنگ بالکان و جنگ دوم خلیج‌فارس، در ابتدا، یگان‌های جنگ الکترونیک، اطلاعات موردنیاز فرماندهی را از سامانه فرماندهی و کنترل نیروی نظامی کشور مقابل تأمین و فعالیت‌های سامانه فرماندهی و کنترل آن در جنگ را آفند الکترونیکی می‌نمایند؛ همچنین سامانه‌های رادار دفاع هوایی و شبکه‌های ارتباط فرماندهی و کنترل را عقیم و سپس متعاقب آن یورش به مراکز اصلی و حیاتی سیاسی اقتصادی کشور مقابل را آغاز می‌کنند.