کتاب بازگشت برایان نشر ادبیات معاصر

-بخشی از متن کتاب-

برایان ساکت نشست، آرامشی را احساس کرد که مدت‌ها بود با آن غریبه بود و اجازه داد قایق کانو در میان زنبق‌های آبی پیش برود. در سمت راستش، ساحل دریاچه‌ی کوچکی بود که ساعتی قبل با هواپیما در آن نشسته بود. اطرافش را دریاچه گرفته بود، یک توده‌ی آبی تقریباً دایره‌ای به وسعت تقریباً هشتاد هکتار که با جنگل‌های شمالی، کاج، صنوبر، سپیدار و توس و بوته‌های پرپشت احاطه شده بود.

اواخر بهار بود؛ دقیقاً ۳ ژوئن؛ و دریاچه مملو از زندگی بود و صدای حشرات و پرندگان در هوا پخش‌شده بود. پشه‌ها و مگس‌ها فضا را پر کرده بودند و به او حمله می‌کردند و حالا لبخندی بر لبانش نقش‌بست و یاد اولین وحشت خود از آن هیولاهای کوچک افتاد. در وسط قایق کانو یک ظرف کهنه‌ی قهوه داشت که درونش کمی اسباب ساخت آتش و کمی پوست درخت غان داشت؛ آن‌ها را روشن کرد و یک‌مشت برگ سبز صنوبر روی آن آتش کوچک گذاشت. خیلی زود دود از آن بلند شد و حشرات از او دوری کردند. این بار ماده‌ی دفع‌کننده با خود داشت؛ در کنار ۹۰ کیلوگرم از وسایل و تجهیزات دیگر؛ اما از بوی مواد دافع حشرات متنفر بود و پی برد که به‌اندازه‌ی این آتش‌ها مؤثر نیستند. مگس‌های سیاه و مگس‌های گوزن‌ و مگس‌های اسب در برابر ماده‌ی دفع‌کننده کاملاً مقاوم بودند؛ و حتی در برخورد با این مواد به وجد می‌آمدند؛ اما از دود متنفر بودند و این چنین از قایق کانو دوری می‌کردند.

این آرامش به او فرصت داد تا دیگر جنب‌وجوش‌ها در دریاچه را ببیند. بی‌حرکت ماند، تماشا کرد و گوش داد.

پشت سرش در سمت چپ، صدای شیرجه‌ی یک سگ آبی درون آب را شنید؛ با دیدن برایان و آتشش احساس خطر کرده بود. برایان لبخند زد. آمده بود تا سگ‌های آبی، این مهندسان و سازندگان خانواده-دوست را بهتر بشناسد. جایی خوانده بود بیشتر شهرهای اروپا توسط سگ‌های آبی تأسیس‌شده‌اند. سگ‌های آبی بودند که ابتدا درختان کنار رودخانه‌ها را قطع می‌کردند و سدهایی را درست می‌کردند. بالا آمدن آب موجب می‌شد درختان بیشتری بمیرند و وقتی غذا تمام می‌شد و سگ‌های آبی دیگر پوست درختی برای جویدن نداشتند، آن محل‌ها را ترک می‌کردند. سدها درنهایت از هم می‌پاشیدند و آب‌ها تخلیه می‌شدند و در کنار رودخانه‌هایی که سگ‌های آبی تمام درختان را قطع کرده بود، فضاهای بازی پدید می‌آمدند. انسان‌های اولیه می‌آمدند و در آن مکان‌ها شروع به شهرسازی می‌کردند. شهرهایی مانند لندن و پاریس در ابتدا توسط سگ‌های آبی تأسیس شدند و این جانوران اولین ساکنین آن‌ها بودند.