کتاب شهامت مهربان بودن نشر ادبیات معاصر

اولین گام در راه ایجاد فرهنگ مهربانی در خانه‌های خودمان برداشته می‌شود. به‌دفعات بسیار زیاد، والدین از من پرسیده‌اند: «فرزندم مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد – چه‌طور می‌توانم کمکش کنم که بر این مشکل غلبه کند؟»

هرگز نمی‌توانم حداقل با یکی دو جمله پاسخ مناسبی به آن‌ها بدهم. مسئله‌ی سخت و پیچیده‌ای اینجا وجود دارد و در ضمن، من خودم یک ولی نیستم. تنها پاسخی که دارم، چیزی است که از والدینم آموخته‌ام و کاری که آن‌ها برای کمک به من کرده‌اند.

چگونگی رفتار والدین با همدیگر و با فرزندانشان «فرهنگ خانوادگی» آن‌ها را می‌سازد و این فرهنگ سنگ بنای باقیمانده‌ی زندگی یک انسان را شکل می‌دهد. من از خانواده‌ام بسیار سپاسگزارم که افرادی مهربان، دوست‌داشتنی و حامی هستند. ولی خوب می‌دانم که همه‌ی آدم‌ها این‌قدر خوش‌شانس نیستند که از چنین تربیت صمیمی و دل‌سوزانه‌ای برخوردار باشند.

والدینم همیشه در باز نگه‌داشتن خطوط ارتباطی بین ما بهترین عملکرد را داشتند. وقتی بزرگ می‌شدم، به من کمک کردند که احساس امنیت کنم و بتوانم پیرامون هر مسئله‌ای که پشت سر می‌گذارم با آن‌ها صحبت کنم، حتی زمانی که اتفاق وحشتناکی در زندگی‌ام می‌افتاد. اگر والدین می‌خواهند به فرزندانشان کمک کنند در موقعیت‌های اجتماعی سخت، چه در محیط آنلاین و چه در مدرسه، راه خودشان را به‌درستی طی کنند، این دستورالعمل برای آن‌ها ضروری است. مهم است که بچه‌ها بتوانند در هر زمان و نه فقط وقتی همه چیز خوب پیش می‌رود، با والدینشان درباره‌ی زندگی‌شان صریح و صادقانه صحبت کنند. وقتی مشکلی پیش می‌آید، مهم‌ترین زمان است که این خطوط ارتباطی باز و کارآمد باشند.

در هر جنبه‌ای از زندگی، والدین «ایمنی» را برای کودکشان (در هر سنی که باشد) تعریف می‌کنند. مهم نیست چه‌قدر سن داریم، درهرحال ما به این شبکه‌ی ایمنی نیاز داریم و تأمین آن یکی از وظایف اساسی والدین است.

-متن از کتاب-