کتاب اوهام نشر دوستان

من از نوشتن به هیچ رو لذت نمی‌برم. اگر می‌توانستم به اندیشه‌ای پشت کنم و آن را در خامُشایی‌ رها کنم، اگر می‌توانستم در به رویش ببندم، هرگز دست به قلم نمی‌بردم.

اما هر از گاه، دیوار روبه‌رویم در انفجاری عظیم از هم می‌پاشد و فورانی از شیشه و خرده‌آجر و تراشه‌های معلق در فضا پدید می‌آید و آنگاه کسی از روی سنگریزه‌ها خرامان‌خرامان سر‌می‌رسد، گلویم را می‌فشارد و به‌نرمی می‌گوید: «رهایت نخواهم کرد مگر مرا در قالب کلمات بر کاغذ روان کنی.» و نیز چنین بود رویاروییم با اوهام.