کتاب رایگان اما پیاده بودم... محمد جهان تیغ نشر نی‌شکر

دوبار به کربال رفته بودم. یکی سال ۱۳۸۷ ِ که مدیریت بیشتر امور عراق، دست امریکایی ها بود و دیگری سال ۱۳۹۰ که عراقی ها بیشتر امور را دست گرفته بودند. اما بسیار شنیده بودم از سفری که مدیریتش به جای این و آن، دست مردم بود: پیاده روی اربعین. با این حال، شنیده هایم ضد و نقیض بودند. خیلی ها با عشق و شور و حالی ً یک حرکت سیاسی می دانستند. وصف ناشدنی از آن یاد میکردند و خیلی ها آن را صرفا بنابراین، سال ۱۳۹۸ هجری خورشیدی بود که عزمم را جزم کردم تا با سفری کوتاه به یک کرشمه دو کار کنم. ً سفرنامه ی پیش رو حاصل همان سفر کوتاه است که بیشتر از سر کنجکاوی بود و قطعا تمام ویژگی ها و ریزه کاری های پیاده روی اربعین را بازنمایی نمیکند. اما می توانید فرض کنید موری نشسته بر برگی و آنچه از رودخانه و ساحلش دیده روایت میکند...