سرمایه داری دوباره دچار بحران شده است. در دههی ۱۹۶۰-۱۹۷۰ کسانی که از مبارزه علیه سیستم سرمایه داری توبه کرده بودند، می گفتند: پیشگویی مارکسیسم در باره ی ضروری بودن شکست اقتصاد سرمایه داری و جنگ طبقات در برخورد با حقایق، مردود است و تغییرات از طریق دموکراسی های پارلمانی صورت میگیرد. اما واقعیات نشان داد که روشهای پارلمانی در از میان بردن ریشه های استثمارشکست خورده است.
شکست چنین شیوههایی برای از بین بردن ریشههای استثمار یا حتا محافظت از نیروی کار در برابر بیکاری وسیع و برخورداری از امکانات اولیه ی زندگی، تغییر انقلابی را دوباره در دستور کار قرار داده است، حتا اگر در دراز مدت باشد.