در کتاب پیش رو سعی بر این شده تا شما با مؤلفههای تابآوری و میزان تأثیر این مؤلفهها در میزان رضایت از زندگی آشنا شوید.
در واقع میتوان گفت در زندگی روزمره انسانها، ماهیت برخی شرایط و تجارب به گونهای است که افراد خواه ناخواه دچار مشکل میشوند، بهگونهای که امکان دارد سلامت روانی آنها تهدید شود. تابآوری شامل مجموعهای از ظرفیتهای فردی و روانی است که فرد به کمک آنها میتواند در شرایط دشوار مقاومت کند و دچار آسیب نشود و حتی در اثر این شرایط بحرانی و سخت، خود را به لحاظ شخصیتی ارتقاء ببخشد.
تابآوری در هر سن و در هر سطحی رخ میدهد و سازهای شناختی و قابل آموزش است، یعنی تابآوری پدیدهای ذاتی نیست؛ بلکه از طریق تمرین، آموزش، یادگیری و تجربه حاصل میشود. پس اگر فکر میکنید تابآوری کمی دارید، میتوانید آن را تقویت کنید و مهارتهای خود را برای تابآور شدن پرورش دهید. پس تابآوری قابل یادگیری است.
نکته جالبتوجهی که در اینجا وجود دارد رابطه میان ناملایمات و تابآوری است؛ یعنی تا زمانیکه سختیها ظاهر نشوند، نمیتوانیم متوجه شویم ما در وجودمان مجهز به ویژگی خاصی هستیم که به ما امکان بازگشتن به شرایط عادی بعد از سختیها را میدهد یا نه.
نتیجه اینکه تابآوری در هر سن و در هر سطحی رخ میدهد و سازهای شناختی و قابل آموزش است یعنی تابآوری پدیدهای ذاتی نیست. بلکه از طریق تمرین، آموزش، یادگیری و تجربه حاصل میشود.
برای اینکه ویژگیهای تابآوری را در خود رشد دهیم، به شناسایی فرصتهایی نیاز داریم که در رشد و توسعه فردی کمکمان میکنند. بعد از آگاهی نسبت به اینها، لازم است پرتوان و باجسارت بهسمت جلو حرکت و از فرصتها استفاده کنیم.
در کتاب پیش رو، ابتدا به تعریف تابآوری، تاریخچه و نظریههای مختلف در مورد آن، همچنین تفاوت این واژه با واژههایی نظیر، سرسختی، عزم یا اراده، استقامت روانی و...، سپس شاخصهای کیفیت زندگی و روشهای مؤثر برای داشتن زندگی بهتر و... پرداخته شده است.