چگونه به گذشته مینگریم و آن را به نگارش در میآوریم؟ با چه ابزار و از کدامین نظرگاه پای در وادی واقعیتهایی مینهیم که از زمینه و زمانهی ما خارجاند؟ چگونه مرز بین رویدادها، شواهد و مفاهیم را از هم متمایز میسازیم؟ سازههای نظری ما تا چه اندازه بار ارزشی و هنجاری دارند؟ کتاب «تاریخ به روایت فلسفه» را میتوان سرگذشت فلسفیِ تاریخنگاری از منظری بینرشتهای دانست که هدف آن بازنگری مفاهیم، نظریهها و روشهای مسلط در پژوهشهای تاریخی است. این کتاب ضمن معرفی مهمترین سویههای تاریخنگاری و تاریخنگری، از هرودت میآغازد و پس از گشتوگذاری فکری در دو سنت قارّهای و تحلیلی با آلن بدیو به پایان میرسد؛ بر این اساس، کتاب حاضر مقدمهای است نسبتاً جامع و متفاوت برای علاقهمندان به فلسفهی علوم اجتماعی و به ویژه فلسفهی تاریخ.