دراین کتاب شاهد تلخ اندیشی پناهی از مسائل انسان و هستی خواهیم بود، این بدان معنی نیست که پناهی تماماً تلخ اندیش بوده است، او شاهد قبولی زندگی با همه ی مصائب آن است. شادی های ساده و جاری که پناهی ستوده است، زیاد اند. در آخر کتاب نمونه های چنین پنداشتی از ایشان نقل خواهیم کرد. افکارسنجی پناهی را نسبت به نیچه و آلبر کامو در متن یادآور خواهیم شد.