آلبانی کشوری در جنوب شرقی اروپا و در غرب شبهجزیرۀ بالکان است. مردم این کشور خود را از تبار ایلیریهای باستان میدانند که روزگاری در مرکز اروپا میزیستند و در ابتدای عصر برنز، حدود ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد، به جنوب و قلمرو امروزی آلبانی مهاجرت کردند. مردم این کشور به سرزمین خود نه آلبانی، که شیپِریا به معنای «سرزمین عقابها» میگویند. سرزمین عقابها در طول تاریخ فرمانروایان مختلفی به خود دیده است، از رومیان که در قرن دوم این دیار را فتح کردند گرفته تا روم شرقی که در اواخر قرن چهارم بر آنجا چیره شد و صدالبته، پس از یورشهای مختلف ویزیگوتها، هونها و بلغارها، سرانجام ترکان عثمانی که آلبانی را در قرن پانزدهم فتح کرده و ضمیمۀ خاک امپراتوری خود کردند.
سلطۀ عثمانیها جزء طولانیترین دورههای حکومت در تاریخ آلبانی بود تا اینکه بالاخره، پس از نزدیک به پنج قرن حکومت ترکان، این کشور در سال ۱۹۱۲ به استقلال رسمی رسید، اما در عمل همچنان خاک آن میان کشورهای مختلف دستبهدست میشد و پادشاهانی همچون احمد زوغو (زوغ اول) و ویکتور امانوئل سوم یکی پس از دیگری میآمدند و میرفتند. سرانجام انور خوجه، سیاستمدار کمونیست، در سال ۱۹۴۴ نظام سلطنتی کشور را برانداخت و به قدرت رسید.