کتاب پینوکیو نشر انتشارات کتاب‌سرای نیک

روزی روزگاری تکه‌چوبی در مغازه‌ی نجار پیری به نام استاد آنتونیو بود. البته همه آنتونیو را به خاطر نوک دماغش که همیشه مانند آلبالوی قرمز و براق بود استاد چری صدا می‌زدند. تا چشم استاد چری به تکه‌چوب افتاد، گل از گلش شکفت و همین‌طور که داشت با خوشحالی دست‌هایش را به هم می‌مالید، زیر لب گفت: «این چوب، خوب موقعی رسیده؛ جون می‌ده باهاش پایه‌ی یه میز کوچولو درست کنم.»