در این کتاب تعلیم موسیقی را با صحبت دربارهی فواید حاشیهایاش توجیه نخواهم کرد. مطمئناً تعلیم موسیقی نباید موفقیتهای تحصیلی، IQ یا نمرهی SAT دانشآموزان یا توانایی برقراری ارتباطات فضایی آنها را افزایش دهد. تعلیم موسیقی چند فرهنگی به خودی خود به دانشآموزان کمک نمیکند که غرضورزیهای نژادپرستانهشان را کنار بگذارند. شرکت کردن در گروه کُر مدرسه، باند یا گروه ارکستر ممکن است تواناییهای اجتماعی دانشآموزان، روحیهی تیمی آنها و اعتمادبهنفسشان را بالا ببرد یا نبرد. (در حقیقت من با بزرگسالان زیادی صحبت کردم که تأیید کردند تجربهی کودکیشان از کلاسهای موسیقی مدرسه وحشتناک بوده و اعتمادبهنفس آنها را خدشهدار کرده است. آنها داستانهای وحشتناکی از معلمهای موسیقیشان تعریف کردند که بیشتر از آنکه بر همکاری بین دانشآموزان تأکید کنند بر رقابت بین آنها تأکید میکردند و در آنها احساس ناکافی بودن به وجود میآوردند، چون نمیتوانستند صدای نتها را درست بخوانند یا ریتم ثابتی را حفظ کنند و به عزت نفس آنها ضربه زدند.)