براساس مکاتب طب سنتی ایرانی، درمان بیماری پوستی به سبب جنس عصبی پوست (سخت و متراکم بودن آن) باید به آرامی صورت بگیرد.
پوست انسان به صورت یک لایه محافظ بدن در مقابل عوامل آسیبرسان محیطی میباشد و مانند لباسی سرتاسر بدن انسان را پوشانده است.
پوست و ناخن انسان از جنس عصب میباشند و سلامت ناخن در راستای سلامتی پوست میباشد. پس هر بیماری پوستی میتواند ناخن را نیز درگیر کند و در نتیجه به دنبال درمان بیماری پوستی، سلامتی ناخن نیز حاصل میشود.
اصول کلی در مورد پوست و مو و بیماریهای آن
بر اساس مکاتب طب سنتی ایرانی، درمان بیماری پوستی به سبب جنس عصبی پوست (سخت و متراکم بودن آن) باید به آرامی صورت بگیرد. زیرا دفع ماده بیماریزا از پوست به زمان نیاز دارد و نباید توقع درمان برقآسای اختلالات پوستی را از طریق طبیعت درمانی و طب سنتی داشت. از طرف دیگر پوست از دیدگاه حکما یک اندام دفعی به حساب میآید و در نتیجه بدن میتواند مقداری از مواد دفعی خود را از این طریق دفع نماید.
این مطلب نکته مهمی است، چرا که در بسیاری از بیماریهای داخلی مثل بیماریهای دستگاه گوارش، کبد، کلیه و مجاری ادراری و تناسلی، طبیعت هوشمند بدن وارد عمل میشود و مواد زائد حاصل از آنها را به پوست منتقل میکند. بدین ترتیب از بیمار شدن آن عضو داخلی که نقش مهمتری (نسبت به پوست) در حیات فرد دارد، جلوگیری مینماید. پس در درمان اختلالات پوستی باید ابتدا بیماریهای اعضاء داخلی را درمان نموده سپس سراغ درمان پوست برویم.
قدم بعدی در درمان اختلالات پوستی و تغییرات رنگدانهای آن (بعد از درمان بیماریهای داخلی) تقویت عضو رئیسه و اصلی بدن یعنی کبد میباشد که نقش اساسی در تولید اخلاط اربعه سالم در بدن را دارا است...