انقلاب فرانسه در ۱۷۸۹ رویدادی بود دورانساز با پیامدهایی ژرف هم برای مردم فرانسه و هم برای مردم جهان. با اینهمه، بازدیدکنندگان از پاریس اغلب از خود میپرسند چرا نمیتوانند اثری از باستیل بیابند؛ همان قلعهی قرونوسطایی که تسخیرش در ۱۴ ژوئیهی ۱۷۸۹ چشمگیرترین لحظهی انقلاب به شمار میآمد. «فاتحان باستیل»، که مصمم به تخریب نماد استبداد بودند، بلافاصله این سازه را ویران کردند، حتی ستون وسط میدان شلوغ باستیل هم ربطی به ۱۷۸۹ ندارد: این ستون یادبود کسانی است که در قیام دیگر یک نسل بعد، «انقلاب ژوئیه»ی ۱۸۳۰ جان باختند.
میراث انقلاب فرانسه نه در بناهای تاریخی بلکه در آرمانهای آزادی، برابری و عدالت یافته میشود که هنوز هم الهامبخش دموکراسیهای مدرن است. فرانسویها در ۱۷۸۹ فقط برای استقلال ملی خود نمیجنگیدند: آنها میخواستند اصولی را بنا کنند که اساس آزادی انسانها در همهجا باشد.
کتاب حاضر، که بنا به سنت مکتب تاریخی آنال نوشته شده، با جزئیاتی تحسینبرانگیز این آمال و آرزو را در زندگی زنان و مردان فرانسوی در آستانه و در خلال انقلاب فرانسه شرح میدهد. قوت تحلیلی و شرح توصیفی نویسنده با نگاهی بیپیشداورانه این کتاب را، که در دو جلد منتشر میشود، به منبعی غنی برای بررسی انقلاب کبیر فرانسه بدل میکند.