عدم تصمیمگیری و حرکت در راستای رفع مشکلات سازما نی میتواند به بررسی بحران منجر شود. هنگام بروز بحران باید از یک سو، به جای سودآوری بر جریان نقدینگی متمرکز شد و از سوی دیگر، نباید کارکنان را به صورت گروهی اخراج کرد، بلکه باید سعی شود حقوق همة افراد را در کاهش و در عوض خلاقیت و نوآوری را افزایش داد. بدینترتیب میتوان فضای احترام و اعتماد متقابل میان کارکنان و سازمان را حفظ کرد و زمینههای از بین رفتن یکپارچگی را برچید. در کتاب حاضر، به بررسی، تجزیه و تحلیل و ارائة راهکار در موضوع «اجتناب و یا رویارویی با بحران سازمانی» پرداخته شده است.