...در فرایند ارتباط بین نویسنده و خواننده، متن عنصر برقراری ارتباط است که هر کدام از دو رکن نویسنده و خواننده در خلق و هویت یافتن آن نقش اساسی دارند؛ نویسنده با عمل نوشتن موجب خلق اثر، و خواننده از طریق خوانش و تأویل، عامل هویت و تشخص و معرفی آن میشود.
بر این مبنا، هر اثری با نویسنده، خواننده، خوانش و تأویل پیوند و مناسباتی پیدا میکند که بیان این مناسبتها موضوع نظریههای ادبی دورههای مختلف است و تأکیدی که هر نظریهای بر یکی از عناصر دارد موجب تمایز آن از نظریه دیگر میشود...در کلام گفتاری، شنونده به کمک گوینده به آنچه خواست گوینده است میرسد اما در کلام نوشتاری، خواننده که در جای شنونده قرار میگیرد، به لحاظ عدم حضور نویسنده، مجبور است برای دریافت مفهوم متن از عناصر دیگری کمک بگیرد...