کتاب ره توشه قرب الی الله نشر کلید پژوه

دوستی با خدا یعنی تمام وجود انسان متوجه خدا باشد. با زبان، نام و صفات پرورگار را بگوید و در قلب، متوجه عظمت و بزرگی او باشد و درکردار، بداند که خداوند ناظر براعمال اوست. همین دوستی است که آرامش و طمانینه را در دنیا و آمرزش را درآخرت نصیب انسان می‌کند. چون همین توجه به مبداء هستی انسان را از انجام بسیاری ازگناهان کوچک وبزرگ باز می‌دارد. بنابراین کسی که خدا را دوست داشته باشد، احکام و اوامر خدا را قبول می‌کند و زیرسوال نمی‌‌‌برد. اعتماد واطمینان به پروردگاردارد، و تنها به او تکیه می‌کند، و در همه زمینه‌های ‌‌‌زندگی به او توکل می‌کند و سراسر عمر در تلاش برای رسیدن به او و رسیدن به سعادت واقعی می‌شود. خداوند عزوجل در سوره بقره آیه ۱۵۲ قرآن کریم می‌فرماید:" فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ: مرا یاد کنید تا به یاد شما باشم". وقتی انسان دوست خدا باشد و درهمه زوایای زندگی با خدا دوستی کند، خداوند هم او را یاد می‌کند و درهمه سختی‌ها ‌‌‌و خوشی‌ها ‌‌‌در دنیا و آخرت دوست و همراه او خواهد شد.