کتاب نوای عشق نشر بید

بخت با این اهل ده نامهربانی می کند مردم این ده را دارد روانی می کند لحظه ای غافل شده چوپان ز حال گله اش گرگ دارد با سگ گله تبانی می کند توله سگ بود از ده همسایمان آمد به ده پیش خود گفتیم ز گلّه پاسبانی می کند توله سگ کردیم بزرگ تا که سگ گله شود اجنبی باگرگها، هَی مهربانی می کند گوسفندان هم ز وحشت هی سر زا می روند قوچ ما احساس عجز و ناتوانی می کند شیرگوسفندان و بزها جملگی خشکیده است قامت این اهل ده دارد کمانی می کند بارش باران با زاد و وَلَد در گله هاست زندگی در روستا را زندگانی می کند مرگ گوسفندان و فقرو خشکسالی دم به دم مردم ده را اسیر بد گمانی می کند بارش باران ندارند تا بکارند بذرها آسمان برحال اهل ده فغانی می کند خنده و شادی و خوشحالی در این ده گشته لال درد و غم بگشوده لب شیرین زبانی می کند