نوشتن دربارهی شر تاریخ درازی دارد، به این دلیل ساده که شرهای انسانی و طبیعی تاریخی دراز دارند. در آغازههای تاریخی ما، تقابل اسطورهای دیوان و ایزدان در آیینهای زرتشتی و مانوی تجلی روشنی از خیر و شر به دست میدهد، اما به دلیل پیچیدگیهای صورتبندی مفهومی و استدلالی شر این تقابل همواره شبههها و مسائلی پیش آورده که تا همین امروز به مباحثاتی پُرشور (مثلاً مسئلهی همهتوانایی و همهدانایی خداوند یا اهورامزدا) دامن زده است؛ مباحثی که به شکلی دیگر در ادیان ابراهیمی ادامه مییابند.