ولایت به معنای قرب است، ولی یعنی قرب و نزدیکی. این قرب مادی و معنوی؛ مکانی، نسبی، دینی، اعتقادی، ایمانی و بهصورت بخشش و یاریکردن و سرپرستیکردن است. و وِلایۀ ـ به کسر «واو» به معنای یاریکردن و «وَلایۀ» به فتح «واو» به معنای سرپرستی است. بلکه حقیقت هر دو واژه سرپرستی و بهعهدهگری کار دیگری است. راغب ولی را «قرار گرفتن چیزی در کنار چیز دیگر» معنی میکند، «به نحوی که بین آن دو فاصلهای نباشد».
به تعبیر دیگر اتصال و پیوستگی بین آنها ایجاد شود. از همین پیوستگی است که معنای قرب به دست میآید، قرب مکانی، همانند اینکه دو نفر کنار هم نشسته باشند و فاصلهای بین آنان نباشد، قرب معنوی چون نزدیکی بنده به خدا با عبادت. و قرب اعتقادی و دینی و ایمان چون رابطۀ مؤمنان در جامعۀ اسلامی و میان یکدیگر، همچنین میان امام و امت یعنی آحاد مردم با ولی امر مسلمانان.
-قسمتی از متن کتاب-