آشنایی با سیره و اندیشه مربیان و معلّمان ربانی، به هیچ وجه صرفاً یک کار تاریخی و ترجمانی نیست. نیز نباید مطالعه و انس با سیره معلمان الهی را به صرف «آشنایی با خوبان» تقلیل داد! در واقع جُستن و خواندن سیره و اندیشه مربیان ربّانی، آشنایی با جلوهای از جلوات آن رسالت اساسی است. اگر امر تربیت را متجلّی ساختنِ توحید در قلب آدمیان بدانیم -چه آن آدم خویشتن باشد و چه دیگری-، مطالعه سیره مربیان ربّانی بهترین راهِ شناخت طریق توحید خواهد بود؛ طریقی که میباید فهمیده شود، به درستی تفسیر شود و امتداد یابد. با فهم وجوه مشترک سلوک علمی و عملی و تربیتی ایشان میشود پیوستار تاریخ مربّیان الهی را ملاحظه کرد و آنرا همچون الگویی عام پیش چشم داشت، و نیز میشود با درک وجوه ممتاز کار هرکدام از این بزرگواران، نقش خاصّ هریک را نیز روایت نمود.