کتاب تا صبح فرصت دارم‬ نشر انتشارات دیموند بلورین

بهار ، باز آمدی حزن دیرینت را بریزی بر سر کوچه ها ابرها رفتند سایه‌ای مانده بر سر کوچه‌ای، اما نمی‌بارد چه خموش و بی صدایند روزها ساعت‌های فریاد پشت تقویم جا ماندند چه کسی گفت : پاییز فصل عاشقی ست ؟ بهار شراب عشق را یک جرعه سرکشید قدم ها دور می شوند تنها آواز چکاوک هاست ، خوب گوش کن صداهای نزدیک ، آشنا ، شاد با مه صبحگاهی دور شدند ، دود شدند در میانه راه... با این حجم از خاطره چه باید کرد رد می‌شویم تنها رد می‌شویم از همین پل‌های شکسته دست ابرها را سفت بگیریم و پرواز کنیم پرواز با لحظه‌ها ...../