درباره بحران های سیاسی و جنبش های اجتماعی در خاورمیانه
نویسنده این کتاب، جنبشهای اجتماعی را عاملی مهم در دگرگونی جوامع و بروز بحرانها می داند و عامل هویت را در جنبشهای اجتماعی اخیر بسیار پررنگ میداند. چنانچه می نویسد: «آنچه در این میان به کمک جنبشهای اجتماعی جدید آمده است، بسترهای جدید ارتباطاتی و شبکههای اجتماعی مجازی است که این عوامل سبب شدهاند تا جنبشهای اجتماعی از ماهیت طبقاتی به ماهیتی هویتی روی بیاورند و ویژگیهای جدیدی پیدا کنند که مهمترین آنها، تمرکززدایی، نداشتن رهبری مشخص، نمادین بودن و الگوی جدید بسیج است.»
در این کتاب پس از بررسی دیدگاههای نظری پیرامون بحران و جنبشهای اجتماعی، در بخش دوم، به دلایل بروز خیزشهای مردمی در منطقه خاورمیانه میپردازد و آنها را مورد تبیین قرار میدهد و برای درک عمیقتر موضوع، بررسی جامعهشناختی دولت ملی در خاورمیانه را هدف قرار می دهد. نویسنده وجود دولتهای نفتی و رانتیر در این بخش از جهان و نیز الگوهای حاکم بر جوامع آنها از جمله نئوپاتریمونیالیسم و سلطانیسم در کنار معضل هویت را زمینه شکلگیری اعتراضات مردمی در این منطقه می داند.