بررسی ریشهها و شرح وقایع جوامع بشری با نگرش تاریخی، یکی از کارکردهای متأخر تاریخ است. البته روشن است که علم تاریخ برای رسیدن به این هدف، در گردآوری دادهها و پردازش آنها از روشهای تازهای بهره برده است که «تاریخ شفاهی» یکی از آنها است. تاریخ شفاهی که روشی تازه برای گردآوری خاطرات و روایتهای شفاهی رخدادهای تاریخی است، شاید از جهاتی کهنترین شیوهی تاریخنگاری نیز به شمار آید و با تعیین معیارها و استانداردهای لازم برای این روش تازه –که جایگاه ویژهای در تاریخنگاری یافته- میتوان آنها شاخهای از «علم تاریخنگاری» قلمداد نمود.