رمان پترزبورگ اوج موفقیت آندری بیه لی است. او که از پیشگامان نسل دوم سمبولیسم روسیه به شمار میرود، در به کارگیری استعارهها و نثر چنان نوآورانه ظاهر میشود که در ردۀ بزرگان جنبش فوتوریسم جای میگیرد.
بیه لی در پترزبورگ کلافگی بیمارگونهاش از دنیایی چنان ساختارگرایانه را که دیگر به یک هزارتو شباهت دارد به تصویر میکشد.
ناباکوف با قرار دادن رمان پترزبورگ در کنار اولیس جویس، مسخ کافکا و در جستجوی زمان از دست رفتۀ پروست، آن را «یکی از چهار شاهکار بزرگ نثر قرن بیستم» میداند.