کتاب خردورزی در روزگار گسسته پی الیف شافاک نشر فرهنگ ایلیا

نخستین روز حضورم در استانبول با نسیمی خنک در ماه سپتامبر همراه بود. اکنون سال‌ها از آن زمان می‌گذرد. جوان و مشتاق نوشتن به یاری غریزه‌ام و بی‌دانشی از نهان و آشکار شهر و بی‌هیچ آشنایی، در آپارتمان محقری در محله‌ی پرازدحام و شلم‌شوروای شهر در گوشه‌ای از میدان تکسیم ساکن شدم. از قهوه‌خانه‌ی آن‌سوی خیابان صدای غلطیدن تاس بر صفحه‌ی چوبی تخته‌نرد و فریاد مرغان دریایی در حین شیرجه برای ربودن ساندویچ از دستان رهگذرانِ بی‌خیال را می‌شنیدم. اما اکنون پاسی از شب گذشته بود و قهوه‌خانه تعطیل بود. مرغان دریایی بر سقف خانه‌ها بیتوته کرده بودند. پنجره‌های لخت و عور اتاقم، غرق در نور کم‌جانی بود که از آن‌سوی خیابان می‌تابید. روی کارتُنی مملو از کتاب و کاغذ نشستم و به صدای شهر بی‌خواب گوش فرادادم. حتماً در این میانه خوابم برده بود چون با صدای فریاد و غوغا از خواب پریدم.