قلمزنی به ایجاد نقش بر روی اشیاء فلزی توسط قلم های مختلف فولادی گفته می شود و از هنرهای اصیل ایرانی است که قدمتی به درازای تاریخ دارد. آثار قلمزنی بر جای مانده از تپه ها و محوطه های باستانی، خبر از ذوق و سلیقه و مهارت ایرانیان در استفاده از فلزهایی مانند مس، طال، نقره و یا آلیاژهای آن دارد. نمونه های عالی از دوران پیش از تاریخ در قالب جام ها و مشربه ها تا دوران ایران باستان با بشقاب ها، سینی ها و مجسمه های فلزی که استادانه قلم خورده اند، گواهی برای اثبات این ادعا است. اگرچه قلمزنی بر ظروف نقره و طالی ساسانی همراه با فرم های نو و خالقانه در دوران ایران باستان به اوج رسید؛ اما در دوره اسلامی بهره گیری از فلزات و آلیاژهای متنوع شکوفا شد و مقدم های برای رشد دوباره هنرهای فلزی گردید.