تصور کنید که در یک آپارتمان با دیوارهای نسبتاً نازک زندگی می کنید و همسایه شما در حال مهمانی است. به نظر می رسد در آپارتمان شما افراد مختلفی در حال گفتگو با یکدیگر هستند و نمی دانید چه کسانی و چند نفر در مهمانی حضور دارند، چه مرد و چه زن و غیره. مکالمات افراد واقع شده در نزدیک به دیوار راحت تر قابل شنیدن هستند و صدای افراد حاضر در اتاق های دور کمی متفاوت است. رادیو روشن است، بنابراین شنیدن مکالمات تا حدی دشوار است و هرچه افراد بیشتری وارد مهمانی می شوند، صداها بلندتر می شود.
چالش ثبت و تفسیر فعالیت الکترومیوگرافی (EMG) مشابه با کار شما در این آپارتمان با دیوارهای نازک است. اگر صدا را از سطح پوست)دیواره(ضبط می کنید، فعالیت تارهای عضلانی نزدیک سطح پوست)صداهایی که از نزدیک دیوار شنیده می شود( بیشتر از تارهایی است که از الکترودهای سطحی دورتر هستند. گروه هایی از واحدهای حرکتی)مشابه مکالمات گروهی انسانی( سهم منحصر به فردی در ایجاد سیگنال EMG دارند.