از آنجا که رسالۀ شریفه و گرانقدر لبّ اللّباب در سیر و سلوک اُولی الألباب، تألیف عارف کامل و سالک واصل، انسان العین و عین الانسان، العالم بالله و العالم بأمر الله، سیّد الفقهاء الربّانیّین و سند الأولیاء الإلٰهیّین، مولانا و مقتدانا، آیه الله العظمی سیّد محمّدحسین حسینی طهرانی ـ أفاض الله علیه شَآبیب رحمته و رضوانه ـ که تقریرات مباحث سلوک علمی و عملی أستاد الکلّ فی الکلّ، فخر الحکماء المتألّهین و أسوة العلماء السّالکین، سیدنا الأکرم و عمادنا الأعظم، حضرت علاّمه طباطبائی ـ قدّس الله سرّه ـ میباشد، و دارای مزایای فریده و شاخصههای وحیده است ـ که به حقّ مانند او، چه در لغت عرب و عجم یافت نخواهد شد، و به تصدیق اهل نظر مکتوبی بدین شیوایی و جامعیّت در بیان مراتب نفس و ایمان و کیفیّت سیر و سلوک إلی الله و رفض بوادی عائقه و اهواء صارفه و عبور از عوالم ضلالت و غوایت و کثرات و توهّمات و لزوم استمداد از تربیت و ارشاد استاد کامل در مراحل مختلفۀ سیر نوشته نشده است ـ لذا مبتنی بر مبادی و اصول مفروغۀ سیر و سلوک إلی الله است؛ از قبیل مقام و منزلت انسان در جایگاه خلقت عالم امکان و کیفیّت سیر او به سوی کمال و فعلیّت، و لزوم بعثت انبیا و رسل الهی در تربیت نفوس مستعدّه، و کذلک ضرورت ارشاد و دستگیری استاد کامل و مهذّب نفوس، و نیز ضرورت حرکت و سیر در مسیر عرفان و توحید و تولّی به ولایت اهل بیت عصمت و کرامت سلام الله علیهم أجمعین، و تبرّی از اعداء و مخالفین ایشان باطناً و ظاهراً، و افتراق مکتب توحید با سایر مکاتب منحرفه و منعزلۀ از واقع و حقیقت ـ گرچه متلوّن به الوان دیانت و ولایت و رسالت باشند ـ و علل معارضه و مقابلۀ ناپختگان نامطّلع از حقایق عالم انس؛ چنانچه فرمودهاند:
چه داند آنکه نداند که چیست لذّت عشق
از آنکه لذّت عاشق ورای لذّات است