فرهنگ هر ملّتی مجموعه ای ست از آداب، سنّتها، تاریخ، اسطوره، هنر و ذوقیّات آن ملّت و اساس تشخیص آنها از دیگر ملّت های جهان است. توجّه به این نکته که عقاید دینی، مذهبی، سنّت های قومی، موسیقی، نقّاشی، شعر و ادبیّات، همچون تارهای ظریفی، فرهنگ و تمدّن یک ملّت را از پراکندگی و زوال، در امان می دارد؛ اهمیّت آنها را در زندگی ملّتها، نشان می دهد. شعر و ادب پارسی که از دو آبِشخور فرهنگ و معارف اسلامی و ایرانی سیراب شده است، غنای وصف ناپذیری یافته است و می تواند همچون سدّی محکم در برابر تازِش فرهنگهای بیگانه پایداری نماید. ادبیّات فارسی، شناسنامه، هویّت و موجودیّت ما ایرانیان است. ظرفی ست که همه جلوه های مذهبی، عرفانی و احساسات انسان دوستانه نیاکان ما را درخود دارد. بنابراین نگهداری و حفظ آن، از پراکندگی و زوال فرهنگ و تمدّن ما جلوگیری می کند، زیرا هر ملّتی که با گذشته خود تفاهم نداشته باشد و ارتباط برقرار نکند، هیچ انگیزه ای برای دفاع و مقاومت در برابر بیگانگان نخواهد داشت. شعر و ادب پارسی، همچون خورشیدی درخشان، در آسمان ادبیّات جهان، همواره پرتو افشانی کرده و خواهد کرد. این سرمایه ی عظیم فکری را شاعران و نویسندگانِ ما، نگهبانی و نگهداری کرده اند. آنان با سخن شیوای خویش، این گوهر ارزنده و تابناک را به جهانیان عرضه داشته و موجب افتخار ما شده اند. برای تداوم نورافشانیِ خورشید تابناک ادب پارسی، باید در حفظ و اشاعه آن، به قدر توان خویش بکوشیم، تا این گوهر تابناک، همواره درخشندگی خود را حفظ نماید. آنچه با عنوان "فرهنگواره ی موضوعی ادبیات فارسی" پیش روی شماست، حاصل تحقیق و پژوهشی دو ساله است، که برای برنامه رادیویی "ادبستان" گردآوری شد. برنامه رادیویی "ادبستان" به همّت دوست عزیزم آقای منصور سلاح ورزی، مدیر محترم صدای لرستان، ضبط و پخش شد. پس از اتمام برنامه ادبستان نوشته ها مجدداً بررسی و ویرایش گردید و با حذف و اضافه برخی موضوع های دیگر برای چاپ آماده گردید. امیدوارم با همه کاستی ها و کمی ها، مورد قبول خوانندگان گرامی قرار گیرد.