«الگو و اسوه از مفاهیم مهم و پرکاربرد در حیطه روانشناسی، تربیت و تبلیغ میباشند. انسانها و جوامع از طریق الگوها هویت خویش را مییابند و آن را تقویت میکنند و ارزشهای مختلف را از طریق آنها در خود نهادینه میسازند. اسوهها نیز در قلمرو دین و آیین با فضایل و کمالات خویش، کام عطشناک انسان کمالجو و فضیلتخواه را سیراب مینمایند.
در میان روشهای تبلیغ دینی نیز، روش معرفی اسوهها جایگاه مؤثری دارد که در این نوشتار ضمن اشاره به روشهای مهم تبلیغ، روش اسوهنمایی هم از ابعاد مختلف بررسی و اشارات قرآن به آن مورد بررسی قرارگرفته است.
فرآیند الگوپذیری انسان از طریق تقلید آگاهانه صورت میگیرد و حس قهرمانجویی آن را تقویت میکند.
در دوره کودکی میزان تأثیرپذیری از والدین و مربیان بسیار زیاد، عمیق و پابرجاست. کودک در آغاز همانگونه که تکیهگاه و پناهی جز پدر و مادر ندارد، جز آنها الگو و سرمشقی نیز ندارد. از طرفی تصور کودک این است که تمام آنچه از والدین سر میزند، درست و نیکو است. ازاینجا فرآیند تقلید آغاز میگردد و بهتدریج این نقشپذیری به اطرافیان و همسالان نیز میرسد.
الگوپذیری بدین معناست که فرد برای خود تبعیت از رفتار دیگری را میپذیرد؛ بهعبارتدیگر، «فرآیند پیروی الگوپذیری از الگو از آغاز تصور تقلید تا پایان انجام عمل را الگوپذیری میگویند»