زندگی همچون لبخند دلنشین طفل کوتاه است و زوال ناپذیر... او که در لابی ایستگاه قطار چشم انتظارش هستیم، همچون تافته ای جدا بافته، از سیل عظیم دیگر مسافران، قابل تشخیص است؛ گویی آسمان شکافته شده و او از آن فرود آمده. مادران نیز به همین شکل رجعت دوباره ی کودکانشان را پس از هر بار تعطیلی مدارس نظاره گرند. تنها چهره ی مورد نظر...
تنها ستاره ی دربرگیرنده ی کل آسمان...