بدن در موقعیت های گوناگون بنا به طبع آب و هوا و موقعیت جغرافیایی، نیازهایی ویژه را از نظر غذایی طلب میکند؛ از این رو انسان باید برای حفظ تعادل مزاج خویش، در هر وضعیتی (جسمی، سنی، فصلی و جغرافیایی و حتی در وضعیت ویژه روانی، غذایی خاص تناول کند تا تعادل مزاجش حفظ شود، و در حال سلامت باقی بماند. در مزاج شناسی، موتور حرکت انسان و تواناییهای بالقوه او شناسایی و محورهای قوت و آسیب پذیریاش معرفی میشود؛ امّا فرمان حرکت را علم و دین بر عهده دارد و اگر رفتاری بیش از چهل روز تکرار شود تا به عادت بینجامد، این طبعی ثانوی است که در بدن پدید آمده است.