درباره بازاریابی محصولات کشاورزی با تأکید بر نقش تعاونی ها
تئوری، یکی از ابزارهای اقتصاددانان برای مطالعه رفتار عوامل اقتصادی مثل مصرفکنندگان و شرکتها میباشد. یک تئوری اقتصادی با ادعا درباره رفتارهایی مثل حداکثرکردن مطلوبیت مصرفکنندگان یا حداکثرکردن سود شرکتها آغاز میشود. بعد از آن یک الگو یا مدل یعنی یک شکل سادهشده از واقعیت بوجود آمده که با تعیین فروضی درباره نحوه ارتباط عناصر تئوری با دنیای واقعی ساخته میشود. با استفاده از مدلها، اقتصاددانها پیچیدگیهای دنیای واقعی را کاهش میدهند بنابراین آنها میتوانند بر روی فهم و شناخت ارتباطات ضروری اقتصادی متمرکز گردند. در بکارگیری استنتاجات حاصل از قیاس منطقی یا تکنیکهای ریاضی، اقتصاددانان از مدل، نتایج یا پیشبینیهایی درباره رفتار اقتصادی بدست میآورند.
روش نئوکلاسیکها، یک تئوری است که اقتصاددانان از آن بیشتر استفاده میکنند. در اقتصاد نئوکلاسیکها، ارزش محصولات و تخصیص منابع بوسیله هزینههای تولید و ذائقه و ترجیحات مصرفکنندگان تعیین میشود. تئوری نئوکلاسیکها به تحلیلهای نهایی اتکا دارد یعنی مقدار یک محصول خریداری شده یا به فروش رفته، بر اساس مطلوبیت اضافی، درآمد یا هزینه مربوط به آخرین واحد میباشد.
در این میان تئوری نئوکلاسیکهای یک بنگاه اقتصادی در بیشتر متون اقتصادی برای فهم رفتار اقتصادی تعاونیها ناکافی است زیرا رفتارهای حاکم بر تعاونی کاملاً متفاوت از بنگاههای سرمایهگذار محور میباشد. بعنوان مثال تئوری استاندارد بنگاه با این عبارت آغاز میشود که: بنگاه درصدد حداکثرکردن سود خود میباشد. این ادعا اغلب بوسیله تئوریسینهای تعاونی رد میشود و اهداف دیگری نظیر حداکثرنمودن رفاه اعضا، حداکثرکردن مازاد برگشتی و حداقل کردن هزینهها را به تعاونیها منتسب میکنند. هر کدام از این اهداف لزوماً دارای تحلیل جداگانه بوده و نتایج مربوط به رفتار بنگاههای خصوصی که بر اساس حداکثرکردن سود میباشد را ضرورتاً نمیتوان برای تعاونیها بکار برد.