آخرین قایق هم به ساحل رسید
اما هنوز صدای گریهی طفلان هراسان
در امواج آب شنیده میشد
صدای مادر که از دور به نور چراغهای اسیر در شب اشاره میکرد و میگفت
دیگر رسیدیم. آن طرف آب آزادی ست
اما
چرا آزادی اینقدر کوچک است؟
چرا آزادی نور کوچکی در میان این همه تاریکی ست؟