قابوسنامه کتابی است نوشتهٔ عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر بن قابوس بن وُشمگیر بنِ زیاری در نصیحتِ فرزندِ خود گیلانشاه که در سالِ ۴۷۵ هجری قمری تالیف شده است. قابوسنامه یک مقدمه و چهل و چهار باب دارد. نثر آن از بهترین نمونههایِ نثرِ پارسی است و تربیت ایرانی در تمامِ کتاب موج میزند. بخشِ نخست در بابِ اهمیت تبار و نسب و فضیلت و هنرمندی است. با زبانی شیرینتر از شهد و اَنگبین. بخش دوم برنامهریزی کردن و آیین و ترتیبِ غذا خوردن اختصاص دارد. بخش سوم نیز آداب و آیینِ مهمان شدن و مهمانی کردن را گزارش میکند.