کتاب کافه برج صورتی نشر باغ مرمر

سهیل مشغول بررسی اوراقی بود که روی میز کارش پخش شده بود و با ماشین حسابش ارقامی را محاسبه می‌کرد و نتایج را در جدولی وارد می‌کرد. کمی کلافه بود و گاهی نیز به ساعت مچی‌اش نگاهی می‌انداخت و سرش را آرام تکان می‌داد: ـ عزیزم پس این قهوه‌چی شد؟ صدای فریبا زنش از داخل سالن به گوشش خورد. ـ قهوه خبری نیست! ـ شوخی نکن کار دارم. سرم درد گرفته زودتر بیار. کمی بعد فریبا داخل اتاق کار سهیل شد و از پشت، دستانش را دور گردنش حلقه زد و آرام زیر گوشش گفت: ـ قهوه رو میریم تو کافه برج صورتی میل می‌کنی، نیم ساعت دیگه راه می‌افتیم. سهیل با دست چپش مچ دست فریبا را گرفت و سرش را بالا آورد و گفت: ـ باور کن امشب فرصت ندارم. ـ تو همیشه کار داری، پس کی فرصت داری؟ ـ ببین این آمارو ناقص فرستادند باید برای جلسه فردا ساعت نه صبح آماده باشه... -قسمتی از متن کتاب-